گویند که این نشان چیست که بر پیشانی توست؟

گویم که این یادگار است که ماندست ز دوست

گویند به چه بهانه دادست به تو؟

گویم که بی تاب ز رویش

گشتم و همه شب به جستجویش

تا اینکه زمانه گفتش بر محراب بجویش

گویند که در محراب چه دیدی؟

گفتم که دیدم رخ مه فروزش

گویند نترسیدی ز هجران بعد سجودت؟

گفتم که ز اختیار برون است .